Feminismo de andar por casa en zapatillas por Eli Ríos

Hora de escoller nova lectura e iso implica achegarse á morea de libros pendentes. Folleo un a un e todos caen da man por unha ou outra razón. Hoxe non teño o espírito para ler ensaios frondosos, tampouco para poesía briza e nin tan sequera para novelas de raíces profundas, non. Hoxe non. Nesta relación, case vexetal, coas páxinas, hai un libro para cada estado de ánimo porque son seres-obxectos que precisan de nós lectoras, vivas. E aquí está! O momento de esconchar o Mentes insanas de Brigitte Vasallo. 

Tengo un sentido del humor afinado y una perspectiva sobre el mundo que me alegra la vida y me la amarga simultáneamente, estoy de vuelta de un montón de cosas, mientras que a otras tantas ni siquiera he empezado a ir. (páx. 24)

E, así, co café da mañá mergullo nestes textos curtiños que abrollaron no blog da revista "Mente sana". Xusto este "depende" era o que precisaba hoxe. E, no seguinte sorbo, o sorriso agroma ao encontrar unha compañeira entre as liñas: 

Justo me he traído de Galicia un libro que me tiene fascinada y que es de lo mejorcito que he leído, así en general. De lo mejorcito. Es de Susana Sánchez Arins, y en galego se titula Seique, y si teneis la suerte de poder leerlo en ese idioma, a por él en formato original, que es una maravilla. Está traducido también al castellano bajo el título de Dicen.(p. 32-33)

Porque diso vai este libro, de compañeiras, de feminismo, de antirracismo, de decolonialismo e de romper con todo aquilo que nos magoa (canones de beleza, capacitismo, idadismo e demais -ismos) e cun suxeito claro: " Tenemos que transmitir nuestras historias porque solo nosotras las transmitiremos. Porque solo nosotras podemos hacernos cargo de todo ello y darle la importancia y la trascendencia que tienen, y porque todas merecemos esa transmisión de conocimiento, incluso desde el dolor, o especialmente desde el dolor. Porque las violencias que recibimos no merecen el anonimato y nosotras merecemos el anonimato del vivir sin violencias"(p. 33).

Gosto de ler sobre amizades, afectos e referencias de compañeiras. Hoxe acerteille ao libro. Así que gozo, sen filtro, do sol matutino, do olor a gran torrado, da calma fermentada e do humor con que a Vasallo (p.119) tanto sobe como baixa: 

Vamos, creo. No lo sé. Todo esto lo estaba pensando hace un rato mientras flotaba en el mar mirando un dron que sobrevolaba la playa, os lo juro. Así que igual en un par de semanas me desdigo. Pero eso, para qué engañaros, también tiene su gracia (p.83) 

E aí estou sentada na cociña, diante dun café, sen reloxo que me apure a observar nas letras a fermentación do pan e deixándome levar, neste baixa-sube, ata os lugares do cotián en que todo cadra.  

Sandor cuenta que los tiempos de la fermentación tienen relación con nuestros tiempos de vida real: la paciencia, el cariño, la observación, el vínculo con el pasado, con el presente y el futuro. Todo cosas que me resuenan con el feminismo, con la vida feminista.

No con la teoría y el blablableo, que me tiene muy aburrida, la verdad, sino con la práctica feminista del día a día, con las cosas pequeñas y que no tienen visibilidad alguna ni te dan chupipuntos sociales de ningún tipo (p.115)

A mestura do humor, do estilo divertido, do dereito a ser e estar lonxe dos prexuízos, da rabia, da dor, do cotián, da realidade social,..., non son simples retratos paisaxísticos, non. Aquí hai moitas raíces que desaugan nunha reflexión, individual e colectiva, para transformar(nos) esta sociedade heteropatriarcal e aplicar algún dos ungüentos que a autora nos propón para camiñar cara o futuro. Así que, como le decía Lola Flores a su hija Lolita, «tú palante, palante, pero cuando veas el abismo, te paras y tres pasitos patrás»2

Hoxe, remato o café xusto no epílogo do libro (p.233) e gardo, para despois, as palabras de B. Vasallo: Seguimos caminando.

Brigitte Vasallo, Mentes insanas, RBA, 2020

 

  1.  "Feminismo de andar por casa en zapatillas", páx. 233
  2. páx. 171


 

Comentarios