Teño que recoñecer, que cando o meu fillo me propuxo ver a última película da saga de Mad Max, estiven a piques de dicir que non. Pero, entre que case sempre acerta nas súas escollas, que dixo iso de: vas levar unha sorpresa! e, con todo o que está a acontecer no mundo, ver unha película cuxa acción transcorre nun mundo pos apocalíptico con sorpresa, pareceume un bo plan.
Esta última entrega da saga, Mad Max, “Fury Road” recibiu moitos comentarios machistas que, até animaban a que o público non fose vela. As razóns, despois de ver a película, son obvias. Velaí a sorpresa anunciada!
No blog Return of The Kings, Aaron Clarey fai este tipo de declaracións: “é unha peza de propaganda feminista que se fai pasar por película de homes”
“ é o cabalo de Troia que as feministas e a xente de esquerdas de Hollywood utilizarán (inutilmente) para insistir na igualdade entre homes e mulleres en todos os aspectos, incluído o físico, a forza e a lóxica. E este é o subterfuxio que utilizaran para diluír liñas entre a masculinidade e a feminidade”
“Se acudides a ver Fury Road e se convirte nun éxito, entón, ti, eu e todos os homes (e as mulleres de verdade) nunca teremos a oportunidade de ver unha verdadeira película de acción que no conteña unha lectura política ou moral sobre o feminismo e o socialismo”
Aaron Clarey (denominado “Capitán Capitalismo” e membro dos MRA, os activistas dos dereitos dos homes)
Que a protagonista desta entrega sexa Furiosa, interpretada pola actriz Charlize Theron, que malia ter un corpo e unha cara que cumpre os canons imperantes de beleza, acade romper o estereotipo baleirando de sensualidade a personaxe: pelo moi curto, roupa nada suxerinte, un brazo amputado e o rostro sucio, rompe os esquemas desa sección masculina que valora máis a forza, a exhibición de músculos, o poder, o dominio... que a intelixencia, o sentido do humor, o común, a igualdade, ese tecer redes...
Que a protagonista sexa unha muller afouta, que sabe manexar as armas, que pensa as súas decisións, que malia que se una a ela Max (Tom Hardy, que fai unha interpretación perfectamente contida), saben que sos sobreviven, pero xuntos son máis fortes... Que polo camiño atopen un grupo de mulleres, todas elas maiores e afoutas (unha delas, nun momento da acción di: un home, unha bala) que saben pelexar e gardan nunha maleta bolsas de sementes, non carentes de significado, xa é dabondo. E, que haxa unha escena na que Max intenta disparar ao inimigo, pero xa gastou dúas das tres balas que ten, entón dálle o rifle a Furiosa e ela consigue acertar apoiando a arma no ombreiro de Max. Esta cooperación entre homes e mulleres tamén parece molestar á devandita sección masculina. Porque Max sabe que ela dispara e conduce mellor, pero Furiosa tamén se decata de que el é un supervivente e sabe manexarse nese medio.
Entre outras razóns obvias, o fallo está na errónea interpretación que se fai da triloxía orixinal. O importante nas anteriores películas da saga non é Max, como se tende a pensar; ao meu modo de ver o verdadeiro protagonista é o escenario que propón Mad Max. Un mundo pos apocalíptico sen auga nin vexetación (esta última foi rodada no deserto de Namibia) e, no que a gasolina, é o ben máis prezado.
Tamén é certo que até agora, a presenza feminina na saga era practicamente testemuñal, aínda que non hai que esquecer a Tina Turner en Más allá de la cúpula del trueno e esa canción interpretada por ela We don’t need another hero. Pois, como se fose unha premonición do que estaba por vir, George Miller, o director da saga, decide darlle unha volta e nesta última entrega, ademais do escenario, as mulleres son as protagonistas.
A primeira decisión que toma Furiosa é conducir un camión no que se fuga ocultando a varias mulleres escravas. Cando aparece Max, non lle seduce a idea, pode que a el tampouco, pero a intelixencia supera á forza. Non é que a forza non sexa precisa, pero mesturada coa intelixencia soe levarnos por mellor camiño, xa a vida deu algunha mostra de que é así, pero semella que non aprendemos.
Tamén hai quen non lle interesa ver a mensaxe de fondo da película. A loita das mulleres é colectiva, e iso, é o que aprende Max que nas anteriores películas da saga sempre foi un lobo solitario.
Outro dos grandes acertos de Fury Road é, que sendo unha película sobre a violencia cara as mulleres, non precisa de imaxes explícitas, sobreenténdese na actuación. Unha demostración máis de como se pode facer bo cine sen acudir ao morbo.
Nesta entrega, ademais da gasolina e a auga, hai outros dous recursos moi valorados para os homes que ostentan o poder: o sangue, especialmente 0- (é a que ten Max) e o leite materno, unha mágoa que isto último non sexa máis tratado na película, pero tampouco hai que ser moi listas para intuír porque é tan valiosa. As mulleres son fonte de subministración neste mundo pos apocalíptico non que os homes pretenden o poder.
Pero as mulleres berran: We are not things! E como tal actúan.
Para esta película, George Miller, contratou como asesora á activista e feminista, Eve Ensler, autora de Vagina Monologues (obra inspirada en mulleres que foron vítimas de abuso sexual e violación. Fundadora do proxecto V-day, para combater a violencia doméstica e o feminicidio). Outro dos grandes acertos foi deixar nas mans de Margaret Sixel, a montaxe da película, pola que recibiu un dos Oscar, e que é un dos puntos fortes dunha película na que se fixeron 2.750 tomas. O propio director recoñece que escolleu unha muller para facer a montaxe, pois era a súa visión a que lle interesaba para o resultado final.
Está claro que para quen queira velo, Fury Road é unha película que quere contarnos outro xeito de ver o mundo, da posibilidade de igualdade entre mulleres e homes, do traballo en común, e eu engadería que a todos os da sección masculina incapaces de ver máis alá, que fagan un esforzo e observen a Nux. Ao mellor aprenden algo da evolución deste personaxe!
Son cento vinte minutos de acción nos que non deixas de mirar a pantalla, só area, o deserto, a nada, pouco guión; pero, cando rematas de vela, hai algo que no esqueces: só as mulleres van na procura dun mundo verde.
Mad Max: Fury Road (2015)
Director: George Miller
Intérpretes: Charlize Theron, Tom Hardy, Nicholas Hoult
Guión: Brendan Mc Carthu, Geroge Miller, Nico Lathouris
Montaxe: Margaret Sixel.
Comentarios
Publicar un comentario