O absurdo explícanos cousas, por Eli Ríos



Cando estaba na libraría e abrín esta banda deseñada pola última páxina o abraio foi descomunal: trinta e cinco referencias bibliográficas! A curiosidade xa prendera... Como é posible incluír tantos datos nun cómic? Iso sería lexible? Así que saiu do andel e veu comigo para a casa. Tardei un chisco en collelo de novo e lelo. Que grande erro! Como me arrepinto dese tempo perdido!
É certo que o mellor desta novela gráfica non son os deseños, pero é que o contido... O texto é para rir desde a primeira liña ata a última, pero rir de chorar, eh? Desas veces que colles maniotas na barriga e a túa familia te mira como se perderas todos os parafusos de vez.
Banda deseñada feminista? Sobre a historia cultural da vulva? Documentada e con milleiros de datos técnicos? E a isto disque lle engades humor? Pois aí está a chave, señoras!
El fruto prohibido é un libro sobre o que pensaremo,s unha e outra vez, moito despois de rematar a súa lectura. De forma humorística reflecte a nosa sociedade patriarcal e o desexo dos homes de decidir sobre os corpos e a sexualidade das mulleres invisibilizando, interpretando, modificando ou censurando de tal maneira que se non aparecesen as referencias bibliográficas ata poderiamos pensar que o surrealismo se apropiou do racionalismo humano. Neste sentido, o capítulo en que se fala da exhumación do cadaver da Raíña Cristina de Suecia sorprendeume ata tal punto que aló fun comprobar todas as referencias bibliográficas porque non me entraba na cabeza tal nivel de tolemia colectiva. Claro! A estupefacción deixou paso a un estado de rabia que aínda perdura.



 


E o recurso do humor, de facer o relato ameno, a pesar da densidade conceptual, consegue o seu obxectivo: que a mensaxe se fixe na nosa memoria. O texto é o protagonista e ocupa, como vemos no exemplo, cadros completos e, estes argumentos, fannos reflexionar, ao longo de toda a obra, sobre a Historia, sobre ese discurso histórico en que os homes usaron o seu poder, desde a relixión ou a ciencia, para intervir o corpo das mulleres ou explicarnos que debiamos sentir e de que maneira.
Nesta obra tan divertida, a autora fai un percorrido desde o Exipto do século V a.C, no que as mulleres honraban a deusa Bastet con danzas que mostraban as súas vulvas, ata o século XXI e os tabús sobre a menstruación pasando polo século XIX e as fábulas nas que o demo era vencido só con mirar os xenitais das mulleres. Historias ás que non daremos creto e iremos ao google para comprobar se son reais (a da sonda Pioneer é o summum do absurdo). Pedagogos, sexólogos, a Biblia, Freud, os conceptos político-filosófico-sociolóxicos, etc, etc, etc, analízanse, dunha maneira lúdica e aguda, para cuestionar a mirada patriarcal na que asentan os estigmas, as represións e as exclusións e para que nós, tamén, nos cuestionemos as bases desta sociedade. A ferramenta que nos doa Liv Strömquist para cambialas é repensarnos desde o humor. Non tardedes tanto coma min en abrir as páxinas desta obra.
Strömquist, L., e tradución de Pagán, A., El fruto prohibido, reservoir books, 2017

Comentarios