MENOS MAL!

Menos mal! Por fin! Xa se nos facía raro!

Despois dun longo ano de seca, POR FIN volveremos ter un Día das Letras Galegas dedicado a un señor! 

 

É unha cuestión de xustiza obvia, non eran abondos os 53 (CINCUENTA E TRES) anteriores fronte ás 4 mulleres. A quen se lle ocorrería pensar que dous anos seguidos (SEGUIDOS!) sería comezar a deixar atrás a anécdota irrisoria e iniciar un patrón de equidade. A quen se lle ocorrería pensar que a Academia ten un papel responsable na invisibilización das mulleres e polo tanto na creación do androcentrismo, do patriarcado e da violencia simbólica? A quen se lle ocorrería mesmo pensar que unha muller, poñamos por caso Xela Arias, puidese ter mérito e valores para que se lle dedicase todo un ano de traballo colectivo fronte a algún ilustre varón?

Porque, é evidente, durante o ano dedicado a María Victoria Moreno, non houbo ningunha mobilización social, non se deu a coñecer e valorar o traballo dunha gran autora pero ademais grande educadora. Non se fixeron intervencións na escola, nos centros galegos do estranxeiro, no teatro, na música, na rúa. Non se activou o tecido social para facer vibrar a cidadanía con valores que deben ser os de hoxe.

TAN RARO foi todo que cómpre volver a antepoñer os valores dos varóns aos de crear unha sociedade na que a metade da poboación teña algo que dicir; no caso das letras galegas, ademais, dicilo nunha lingua na que se estigmatiza as mulleres máis do que se estigmatiza os homes.

MENOS MAL!

POR FIN!

TAN RARO!

Un ano máis para nosoutras seguir sementando millo novo mentres outros recocen o pan vello.