A furia do outro lado da historia por Arancha Rodríguez Fernández

Volve Judite Canha Fernades (O Funchal, 1971) co seu segundo título coa editora Urutau, a fúria da loiça da China, e faino como xa o fixera con o máis difícil do capitalismo é encontrar o sítio onde pôr as bombas. Con esa honestidade radical. Cun compromiso tan grande co que é de todas que se encara con palabras moi sinxelas e cun discurso nu, sen metáfora. Para que non caiba dúbida ningunha.

Así, coa súa marca persoal, a autora inspírase nas imaxes do cotián para retratar unha violencia intrínseca á vida, unha violencia que adopta carices de xénero, clase e raza, e que se denuncia nestes poemas con todo o incómodo que lle é inmanente.

sao especialmente empreendedores

os assasinos

os tais de dentes muito brancos

en jeito de moldura (p.54)

É esta unha loita cruenta, mais tamén cargada de ironía contra todas as cousas que se supón que teñen que ser así. Os poemas anímannos a rachar coas mitoloxías, co binarismo imposto, cos opostos radicais, e enfrontarnos así á verdadeira e necesaria contradición.

tenho tanto medo na coragem (p.30)

Se un sentido puidese definir este poemario sería o tacto. E nese tacto, o espertar dunha outra ollada. Xunto á violencia e a denuncia, que xa atopabamos no anterior conxunto de poemas da autora, hai agora unha reflexión profunda sobre aquilo do que estamos compostas. Un algo filosófico que se agocha atrás das palabras simples, e que fai que leamos os poemas unha e outra vez, con esa pulsión por comprendernos. Estamos feitas de todo, e nesa humanidade radical, irmanadas tamén co non humano.

Judite Canha Fernandes convídanos en a fúria da loiça da China a reformular todo o que pensamos verdade, apostada principalmente no xénero, co descaro dunha segunda persoa pensante que nos interpela e, a un tempo, cunha vontade de simplificar o que consideramos complexo.

trans me trans you

trans you trans me.

pelas transversais travessas das travessias

só pontes

nas estradas iluminadas. (p.36)

A autora convídanos a xogar cunha linguaxe xa moi manipulada para deconstruír o que se comprende por suxeito muller na sociedade, dignificando así as súas múltiples figuras: oprimidas, violentadas, abusadas, pero todas distintas e complexas.

É este un libro imprescindíbel para toda lectora que goste da reflexión, do compromiso e da denuncia; un libro cheo de acción nas palabras e cheo de palabras nos corpos, un libro desde as matrices, un libro que nos convida a converter a nosa historia, esa sempre silenciosa, nunha loita incombustible e berrada ben alto, que se oia.

Judite Canha Fernandes,  a fúria da loiça da China, Urutau, 2018