Saltar ao contido principal
Manifesto Nosa Señora das Letras 2018
OS
OLLOS DAS PATACAS
Antes da era das
sementes transxénicas que cando nacen morren, a única maneira de
que un campo puidese encherse de patacas era que estas botasen ollos
e fillasen. Para que puidesen nacer patacas novas, precisábase
doutras que desen algo de si, que mirasen cara á fóra, cara á
terra que as rodeaba, que se mergullasen nela e sacasen o xermolo que
levaban dentro.
Os ollos das patacas
miran, xa que logo, cara a dentro e cara a fóra. Miran coa vontade
de rescatar as que viñeron antes, mais tamén de crear espazo, terra
remoída e vizosa, para as que veñen despois. É este un labor
teimudo, artesán e sempre de corpo aberto.
Por desgraza, as
patacas que botan ollos e fillan tenden a quedar soterradas. Por
veces polo mero desleixo de quen fai os regos das leiras, porque
semella que quen non está en certos centros non existe. Outras
veces, as máis, porque quen determina a extensión do campo, faino,
no canto de cos ollos das patacas, co ollo dun funil sexista,
elitista e rancio. Un funil que ignora que sen patacas con ollos, non
podería haber campos en flor cheos de palabras.
Hai
autoras que son coma os ollos das patacas, como patacas con ollos,
que dende a súa leira e o seu campo van tirando das que estaban aí,
das que están ao lado. Sen preguntar de onde es ou que tipo de
pataca serás no futuro, abren os seus ollos para abriren ollos en
ti. Porque delas aprendemos cada unha que unha pataca soa non fai
campo e que se precisan moitas para producir a vida e o alimento. Que
con ese traballo de tubérculo alimenticio rachamos os marcos e
invadimos novas leiras. As autoras dos ollos das patacas abren fendas
no terrón seco do presente, co seu compromiso coa lingua, cos
lugares e coas mulleres, sen dubidar un segundo en proporcionar
anacos de si a quen teña terra que acollelos.
E nosoutras, que
somos segadoras, agardamos as patacas. Queremos ser patacas con
ollos. Que fillen tantas outras cálidas, profundas e combativas coma
ela. Coma a Nosa Señora das Letras Marica Campo.
Comentarios
Publicar un comentario