PALABRAS DE AMOR E VERTIXE PARA M.V.M.

 Cal é a medida exacta do amor? Pésase? Mídese? cabe nalgún tipo de recipiente ou ben podemos esticalo para aplicarlle un sistema métrico ou de cálculo de volume e forma, decimal ou medir na parede cun trazo de lapis até onde medrou? Quen se encarga de medir o seu crecemento ou a súa mingua?

Atrevémonos a dicir que isto todo faino a palabra. E, indo máis alá, a escrita. Daquela, cando premiamos e festexamos a palabra, en días como hoxe, tomamos a medida xusta e remarcamos cos nosos lapis a sillueta exacta das contornas do amor.

A palabra escrita dá conta do que alguén viviu dentro e fóra do seu corpo. Iso é un libro, os restos deixados desa vida real ou prestada, as pegadas postas á vista de todxs para xogar desde a complicidade e o silencio. E, no amor, igual que na conversa, o silencio é enormemente importante xa que en exceso é lousa; paraliza, fai moega dos ósos que soterra e elimina toda luz e movemento. É mordaza. Máis aínda é tumba.

Podemos festexar hoxe mesmo que conseguimos (e con moitísimo esforzo e ganas) remover esa lousa co amor e coa palabra e vencemos o silencio imposto durante dez anos para volver festexar outra muller, desta vez a MARÍA VICTORIA MORENO, a quen desde A SEGA xa reclamamos como Nosa Señora das Letras no xa instaurado Día das Galegas nas Letras do ano 2015, porque nos outros –nos oficiais- non nos deixan figurar máis que cada chisco un pouco. Aproveitemos logo, que temos unha máis de nosa, a cuarta entre cincuenta e moitos, ocupando un espazo de xustiza conquerido coa forza dun amor intenso a unha lingua nun principio allea e de súpeto propia, enorme e inmorredoira.

MARÍA VICTORIA MORENO, con créditos abondos para ser festexada en vida, como foi, e postumamente como tamén foi e como será agora mesmo, durante todo este seu ano de propio dereito, achegou ás nosas letras a súa curiosidade docente, as personaxes principais femininas, a alternativa á hora de contar, a intelixencia emocional, a estimación das crianzas, a a voz propia e digna dos animais por riba simple mascotismo, a forza no discurso, o amor como medida e a lingua como forma. Esa coa que agora, desde A SEGA, queremos collernos todas o talle para facer un vestido de palabras coas que saír a celebrar. Con ela, por ela e polas que faltan e han de vir por baixo das lousas baixo toneladas de silencio.

BENVIDA Á LUZ DE VOLTA, NOSA SEÑORA, AGARDABÁMOSTE!