rataerrata. Por Paula Carballeira

     
María Victoria Moreno. Imaxe: culturagalega.gal
   Por Paula Carballeira 
Poema escrito para o II Día das Galegas nas Letras, dedicado a María Victoria Moreno.
            Son rata

            Polo menos segundo o horóscopo chinés

            Non ratiña
            Nin rato

            Disque
            Seica
            Peor

            Rata

            E todo por un número
                        por un ano de nacemento
                        por unha circunstancia
                                   unha coordenada
                                   un acaso
                                   un talvez

            E eu penso
            Que somos moitas
            As ratas
            Que vivimos   onde nos deixan
                                   como nos deixan
                                   do que nos deixan

            E que nos afixemos a ver na escuridade
            Porque alí nos deixan

            Tranquilas

            E que provocamos rexeitamento
            Cando algunha vez nos cruzamos no camiño
            De quen nos ten medo
           
            E que aparecemos nos pesadelos
            Sorrindo cos dentes pechados
            Esfregando as patas
            Coma se estivésemos tramando algo

            E que pode ser
            Que sorrindo imaxinemos
            Como sería saír á luz
            Despois dunha unha catástrofe nuclear
            Onde ninguén tivese poder sobre nós



            Dubido que nolo consintan
            O de sobrevivir, digo
            O de imaxinar, non lles queda máis remedio
            Aínda han de inundar o subsolo
            Derretindo os polos
            Para que afoguemos
            Confiando en que non sabemos
            Nadar
            Nin moito menos
            Voar

            Somos animais de terra
            A terra é nosa
            Como nosa é a escuridade
                                   a astucia
                                   os refuxios
                                   a esperanza

            Somos ratas
            En feminino
            Sen diminutivos
            Así nos chama o horóscopo chinés

            E eu penso
            que ser rata non pode estar escrito en ningures
            Porque se hai algo que nos guste ás ratas

            É comer papel.    
------
Paula Carballeira naceu en Maniños, foi estudar Filoloxía a Santiago de Compostela, foi contar historias como profesional da narración oral por toda Galiza e parte do estranxeiro (Europa, América do Sur, África), foi representar obras de teatro coa compañía Berrobambán e con outras compañías alí onde se requerise a súa presenza como actriz ou directora, foi traballar na Televisión de Galicia en programas e series de ficción. Actualmente, segue contando historias, insiste en facer teatro, e leva máis de vinte libros publicados, máis de vinte libros escritos e moitos máis de vinte libros imaxinados.


Comentarios