rataerrata. Por Paula Carballeira

     

María Victoria Moreno. Imaxe: culturagalega.gal

   Por Paula Carballeira 

Poema escrito para o II Día das Galegas nas Letras, dedicado a María Victoria Moreno.

            Son rata

            Polo menos segundo o horóscopo chinés

            Non ratiña

            Nin rato

            Disque

            Seica

            Peor

            Rata

            E todo por un número

                        por un ano de nacemento

                        por unha circunstancia

                                   unha coordenada

                                   un acaso

                                   un talvez

            E eu penso

            Que somos moitas

            As ratas

            Que vivimos   onde nos deixan

                                   como nos deixan

                                   do que nos deixan

            E que nos afixemos a ver na escuridade

            Porque alí nos deixan

            Tranquilas

            E que provocamos rexeitamento

            Cando algunha vez nos cruzamos no camiño

            De quen nos ten medo

           

            E que aparecemos nos pesadelos

            Sorrindo cos dentes pechados

            Esfregando as patas

            Coma se estivésemos tramando algo

            E que pode ser

            Que sorrindo imaxinemos

            Como sería saír á luz

            Despois dunha unha catástrofe nuclear

            Onde ninguén tivese poder sobre nós

            Dubido que nolo consintan

            O de sobrevivir, digo

            O de imaxinar, non lles queda máis remedio

            Aínda han de inundar o subsolo

            Derretindo os polos

            Para que afoguemos

            Confiando en que non sabemos

            Nadar

            Nin moito menos

            Voar

            Somos animais de terra

            A terra é nosa

            Como nosa é a escuridade

                                   a astucia

                                   os refuxios

                                   a esperanza

            Somos ratas

            En feminino

            Sen diminutivos

            Así nos chama o horóscopo chinés

            E eu penso

            que ser rata non pode estar escrito en ningures

            Porque se hai algo que nos guste ás ratas

            É comer papel.    

------

Paula Carballeira naceu en Maniños, foi estudar Filoloxía a Santiago de Compostela, foi contar historias como profesional da narración oral por toda Galiza e parte do estranxeiro (Europa, América do Sur, África), foi representar obras de teatro coa compañía Berrobambán e con outras compañías alí onde se requerise a súa presenza como actriz ou directora, foi traballar na Televisión de Galicia en programas e series de ficción. Actualmente, segue contando historias, insiste en facer teatro, e leva máis de vinte libros publicados, máis de vinte libros escritos e moitos máis de vinte libros imaxinados.