![]() |
Foto de Vita Sackville-West, a quen vai dedicada a novela, caracterizada como Orlando e realizada por Vanessa Bell e Duncan Grant |
Por Lara Rozados
Orlando. Unha biografía, de Virginia
Woolf. Traducido por Celia Recarey Rendo para Irmás Cartoné
(Compostela, 2014).
É unha moi boa noticia a aparición
desta nova editorial, pequena e independente, dedicada á tradución
ao galego de clásicos da literatura universal. Irmás Cartoné,
creada por Carlos Valdés e Celia Recarey, preséntase ante as
lectoras e os lectores cunha novela que constitúe, en palabras de
Nigel Nicolson (fillo, por certo, de Vita Sackville-West) na
contracapa, “a máis longa e encantadora carta de amor da
literatura...” O libro foille dedicado pola súa autora, Virginia
Woolf, a Vita Sackville-West, e en efecto preséntase como un canto
de amor e liberdade, escrito coa intelixente ironía, co afán
experimental e co bo facer técnico que caracterizan á escritora.
Baseada en pasaxes da vida da propia
Sackville-West, a novela preséntanos os paradoxos da sociedade
patriarcal e tamén da historia británica: @ protagonista (a arroba
aparece aquí cargada de significado) vive, ao longo de catro séculos
e dos dous sexos, todas as emocións e pensamentos posibles, nun
impecable exercicio de creación de ficción. “A natureza e as
letras parecen terse mutua antipatía: se un as xunta, esnaquízanse
unha á outra”. (p. 16). Comeza o biógrafo situando a quen le na
época isabelina para leval@, da man do seu/da súa Orlando, a través
dos séculos. Un mozo nobre e ilustrado vive libre de preocupacións,
até que, a piques de contraer matrimonio, chega unha Grande Xeada.
Orlando escribe, antes de facer vinte e cinco
anos, “unhas corenta e sete obras, relatos, novelas, poemas”
(p. 59), posuído pola “enfermidade” da escrita. E con trinta
anos, “este xove nobre non só vivira todas as experiencias que a
vida ten que ofrecer, senón que vira a futilidade de todas elas”.
Así vive Orlando, até que marcha de embaixador a Constantinopla,
onde esperta dun sono de sete días de duración convertido en
muller, e foxe cun grupo de xitanos. Sofre daquela, despois dun tempo
de liberdade na súa compaña e á súa volta á vida burguesa, as
consecuencias do seu novo sexo: “abofé que é agradable esta vida
de nugalla. Pero (…) é un estorbo ter estas saias envoltas nos
calcañares”. (p. 118). Empeza daquela a cuestionarse moitas cousas
apostas tradicionalmente ás mulleres, e di: “pois as mulleres non
son (a xulgar pola miña propia e breve experiencia deste sexo)
obedientes, castas, perfumadas e exquisitamente vestidas por
natureza. Só poden acadar estas virtudes, sen as cales non poden
gozar de ningún dos praceres da vida, mediante a máis tediosa
disciplina”. (p. 120). Este ser privilexiado, que coñece os
segredos e comparte as debilidades de ambos os dous sexos, non acepta
a “convencionalidade, escravitude, engano, negar o seu amor,
encadear o seu corpo, pregar os seus beizos e coutar a lingua”,
preferindo “dar volta e poñer rumbo de novo á terra dos xitanos”.
Mais comeza a buscar un amante e despois un marido. Topa coa lei na
súa volta ao fogar: “Os cargos principais que se lle imputaban
eran (1) que estaba morta e, polo tanto, non podía ter ningún tipo
de propiedade; (2) que era muller, cousa que vén implicar o mesmo”.
(p. 128). Coa súa habitual retranca, Virginia Woolf fai aquí unha
radiografía da sociedade do seu tempo (só do seu tempo?) e a
carencia de dereitos das mulleres como cidadás.
Co manuscrito O
carballo agochado
no peito, escrito por máis de tres séculos, Orlando publícao
finalmente, dando á luz case ao tempo o seu fillo literario o seu
fillo biolóxico, declárase “noiva da natureza”, casa, e chega
até o daquela (á altura da publicación do libro) presente (outubro
de 1928).
A
sexta novela da Woolf racha cos tabús sobre a homosexualidade e os
roles de xénero ao longo da Historia, aventúrase co xénero da
biografía e as súas convencións estilísticas, recupera o Orlando
innamorato de Matteo Maria
Boiardo e o Orlando furioso
de Ludovico Ariosto, e podemos relacionada xa no presente co Orlando
pendurado, de Goretti Fariña,
que reseñou hai uns meses Eli Ríos para A Sega.
A este gozo de lectura súmase unha coidada edición e unhas atinadas
labores de tradución e anotación, por parte de Celia Recarey, da
man de Irmás Cartoné. Unha entrada con moi bo pé no campo
literario galego.
Orlando. Unha biografía, de Virginia Woolf. Traducido por Celia Recarey Rendo.
Irmás Cartoné, 2014.
Orlando. Unha biografía, de Virginia Woolf
Reviewed by segadoras
on
21:01:00
Rating:

Ningún comentario: